Biz həmişə gecəqondularda və divarlardakı çuxurlarda yaşamışıq. Başımızın üstündə bir dam təmin etməyi bilirik. Çünki unutmaq olmaz ki, biz də qura bilərik. Biz bütün bu sarayları və şəhərləri, burada İspaniyada, Amerikada və hər yerdə tikən işçilərik. Biz işçilər, onların yerinə başqalarını qura bilərik. Və bunun üçün daha yaxşıdır. Biz xarabalıqlardan heç də qorxmuruq. Biz torpağa sahib olmaq niyyətindəyik. Buna heç bir şübhə yoxdur. Burjuaziya tarixin bu mərhələsini geridə qoymazdan əvvəl öz dünyasını məhv edə və məhv edə bilərdi. Biz özümüzlə ürəyimizdə yeni bir dünya gətiririk. Bu dünya indi baş verir.
«Siempre hemos vivido en la miseria, y nos acomodaremos a ella por algún tiempo. Pero no olvide que los obreros son los únicos productores de riqueza. Somos nosotros, los obreros, los que hacemos marchar las máquinas en las industrias, los que extraemos el carbón y los minerales de las minas, los que construimos ciudades… ¿Por qué no vamos, pues, a construir y aún en mejores condiciones para reemplazar lo destruido? Las ruinas no nos dan miedo. Sabemos que no vamos a heredar nada más que ruinas, porque la burguesía tratará de arruinar el mundo en la última fase de su historia. Pero -le repito- a nosotros no nos dan miedo las ruinas, porque llevamos un mundo nuevo en nuestros corazones. Ese mundo está creciendo en este instante»
Именно рабочие построили дворцы и города в Испании, в Америке и повсюду. Мы, рабочие, можем построить новые на их месте. И даже лучше! Мы не боимся руин. Мы унаследуем землю, в этом нет ни малейшего сомнения. Буржуазия может разрушить и превратить в руины свой мир, прежде чем сойдёт со сцены истории. Мы несём новый мир в наших сердцах. Этот мир ширится и в эту самую минуту.
Zawsze żyliśmy w slumsach i dziurach w ścianach. Wiemy jak zapewnić sobie dach nad głową. Ponieważ, nie możecie zapominać, że potrafimy także budować. To my jesteśmy robotnikami, którzy zbudowali te wszystkie pałace i miasta, tu w Hiszpanii, w Ameryce i wszędzie indziej. My, robotnicy, potrafimy zbudować kolejne, które zajmą ich miejsce. I do tego lepsze. W najmniejszym stopniu nie boimy się ruin. Zamierzamy posiąść na własność ziemię. Nie ma co do tego najmniejszych wątpliwości. Burżuazja mogłaby zniszczyć i doprowadzić do ruiny swój własny świat zanim zostawi ten etap historii za sobą. Niesiemy ze sobą nowy świat, tu, w naszych sercach. Świat ten dokonuje się w tej chwili.