“Size sunduğum şey bir savunma değildir. Hiçbir biçimde, saldırıda bulunduğum cemiyetin suçlamalarından kaçmak gibi bir arayış içerisinde değilim. Zaten, kabul edebileceğim tek mahkeme kendimdir ve bir başkasının hükmü benim için manasızdır. Burjuvaziye karşı ilan ettiğimiz bu acımasız savaşta, kimseden merhamet beklemiyoruz. Ölüme hazırız ve onu nasıl karşılayacağımızı biliriz. Bu yüzden hakkımda vereceğiniz hükme aldırmıyorum. Biliyorum ki benim başım keseceğiniz son kelle değil; ölümümüzün kanlı listesine başka isimler de ekleyeceksiniz. Siz Chicago‘da bizi asabilirsiniz, Almanya‘da boynumuzu vurdurabilirsiniz, Jerez’de işkenceyle öldürebilirsiniz, Barcelona‘da kurşuna dizer, Montbrison ve Paris‘te giyotine gönderebilirsiniz, fakat Anarşiyi asla yok edemezsiniz! Onun kökleri çok derindedir. Anarşi parçalara ayrılan çürümüş bir toplumun bağrından fışkırıyor. Anarşi yerleşik düzene karşı şiddeli bir tepkidir. O otoriteye karşı gelişen tüm eşitlikçi ve liberter düşleri temsil ediyor. Anarşi her yerdedir ki bu onu yenilmez kılıyor. Ve Anarşi sizin sonunuz olacak!”
(Emile Henry)